Hitch 22, Αμφισβητίας εκ πεποιθήσεως

Έντονα πολιτικό, γραμμένο μερικές φορές με ξεκαρδιστικό χιούμορ, το εξαιρετικό memoir του βρετανού Κρίστοφερ Χίτσενς μιλάει για την πορεία ενός παιδιού του 1968 που ποτέ δεν έπαψε να αναθεωρεί απόψεις, να γίνεται βλάσφημος και ενοχλητικός, να υπερασπίζεται τις συχνά αιρετικές του θέσεις με επιμονή, να μην μετανιώνει για το παρελθόν και το παρόν του και να διατηρεί πεισματικά το θάρρος της γνώμης του. Γραμμένο ύστερα από την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο, που ήδη μεταφράζεται σε επτά γλώσσες, περιγράφει τις αντιφάσεις της ζωής ενός από τους διασημότερους αμφισβητίες στον κόσμο, ο οποίος δεν έχει διστάσει να τα βάλει με τον Χένρι Κίσινγκερ, τον Μπιλ Κλίντον και τη Μητέρα Τερέζα. Ο αναγνώστης λοιπόν θα διαβάσει για τη θερμή σχέση του συγγραφέα με τη μητέρα του, η οποία αυτοκτόνησε με τον φίλο της στην Αθήνα το 1973, τη «σωστή» σχέση του με τον πατέρα του, αξιωματικό του βρετανικού ναυτικού, την  εβραϊκή καταγωγή του από την πλευρά της μητέρας του, την οποία ανακάλυψε πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της, αφού η ίδια την είχε αποκρύψει επιμελώς από την οικογένειά της, «ώστε να ενσωματωθεί ομαλά στη βρετανική κοινωνία και να προοδεύσει».
Περιγράφει επίσης τις μεγάλες φιλίες του με τον ποιητή Τζέιμς Φέντον, τους συγγραφείς Μάρτιν Έιμις και Σαλμάν Ρούσντι, και τη διάρρηξη των σχέσεών του με τον Νόαμ Τσόμσκι, τον Γκορ Βιντάλ και τον Έντουαρντ Σαΐντ, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο πολυγραφότατος Χίτσενς σε τούτα τα απομνημονεύματά του ξετυλίγει τον μίτο μιας ζωής γεμάτης εμπειρίες, ξεναγώντας μας στον δαίδαλο πενήντα χρόνων πολιτικής, αλλά και λογοτεχνικής, ιστορίας. Με κέφι, με απαράμιλλη συγγραφική δεξιοτεχνία και με μια αφήγηση που ισορροπεί ανάμεσα στην ευθυμία και τη μελαγχολία, την οξύτητα και τη σοβαρότητα, ο Χίτσενς μάς ταξιδεύει από τη μεταπολεμική Αγγλία στον Μάη του '68, από την Κούβα του Κάστρο στη σπαραγμένη από τον εμφύλιο Ιρλανδία, παρουσιάζοντάς μας ταυτόχρονα, από πρώτο χέρι, πάμπολλες από τις φυσιογνωμίες του πολιτικού και λογοτεχνικού στερεώματος, που σημάδεψαν αυτά τα πενήντα χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο γεμάτο με αστείες ιστορίες, αξιομνημόνευτες ατάκες, διορατικές παρατηρήσεις και οξυδερκείς περιγραφές που διαβάζεται όπως η πιο συναρπαστική λογοτεχνία.

Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος

Εκδόσεις Μεταίχμιο 

Κριτικές: 

• Αν ο Χίτσενς δεν υπήρχε, δεν θα μπορούσαμε να τον επινοήσουμε. Ίαν ΜακΓιούαν, συγγραφέας

• Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης κουλτούρας. Guardian

• O Κρίστοφερ Χίτσενς είναι ένας από τους σημαντικότερους συζητητές της εποχής μας. Το πνεύμα, το ύφος και η ευρυμάθειά του αναδεικνύονται σε αυτή τη σπινθηροβόλα αυτοβιογραφία. Το Hitch-22 είναι γεμάτο με αστείες ιστορίες, αξιομνημόνευτες ατάκες, διορατικές παρατηρήσεις και οξυδερκείς περιγραφές. Sunday Times

• Μια αυθάδικη ωστόσο αριστοτεχνική αυτοβιογραφία. Sunday Telegraph

• Μια αυτοβιογραφία άλλοτε παθιασμένη και απολογητική, άλλοτε σαγηνευτική και προκλητική από έναν άνθρωπο που στάθηκε αρκετές φορές στο κατώφλι της ιστορίας αλλά δεν ικανοποιήθηκε απ’ ό,τι είδε. Independent

• Μια συναρπαστική παράθεση των επιρροών –πολιτικών, πολιτιστικών και φιλοσοφικών– στην πνευματική ανάπτυξη του Χίτσενς… Μια αφήγηση που ισορροπεί ανάμεσα στην ευθυμία και τη μελαγχολία, την οξύτητα και τη σοβαρότητα… [Ο Κρίστοφερ Χίτσενς] είναι ο γιος μας και ένας από τους πλέον προικισμένους συγγραφείς της εποχής μας. Spectator

Κρίστοφερ Χίτσενς

Ο βρετανός Κρίστοφερ Χίτσενς είναι ένας από τους επιφανέστερους δημοσιογράφους-διανοούμενος στον κόσμο. Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Vanity Fair, πολυγραφότατος συγγραφέας, γνωστός στην Ελλάδα για τις θέσεις του υπέρ της Κύπρου, υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, ο οποίος προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις όταν υποστήριξη τον πόλεμο στο Ιράκ. Πέθανε σε ηλικία 62 ετών στις 16 Δεκεμβρίου του 2011. 

Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: 

Τα δικαιώματα του ανθρώπου (2009), Ο Θεός δεν είναι μεγάλος (2008),Γράμματα σε έναν νέο αντιρρησία (2003), Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ (2002),Μητέρα Τερέζα (2000), Τα ελγίνεια μάρμαρα (1988).